Čerčil: 27. marta Јugoslavija je pronašla svoju dušu

Puč je izvršen u jedan sat po ponoći, 27. marta 1941. godine, a čim je informacija o prevratu dospjela u narod, u Beogradu i drugim srpskim gradovima a ponegdje i širom Јugoslavije (Dalmacija), izbile su masovne ulične demonstracije u znak podrške građana puču. Veliki masovni bunt dvadesetsedmog marta upamćen je po parolama "Bolje rat nego pakt" i "Bolje grob nego rob". Britanski lider Vinston Čerčil izjavio je tada da je "Јugoslavija pronašla svoju dušu".

Pučem je, de fakto, poništeno potpisivanje protokola o pristupanju Јugoslavije Trojnom paktu (Njemačka, Italija i Јapan) od 25. marta. U ime kraljevske vlade, poslije mučnih pregovora, a nakon ocjene da je Јugoslavija strategijski u bezizlaznom položaju, i da se nikakva pomoć od saveznika ne može dobiti, u Beču su protokol o pristupanju Trojnom paktu, potpisali ministar predsjednik Dragiša Cvetković i ministar inostranih poslova Aleksandar Cincar-Marković. Namjesništvo, čija je prva ličnost bio knez Pavle Karađorđević uklonjeno je, a maloljetni kralj Petar II proglašen je punoljetnim, dok je knez namjesnik poslat u progonstvo.

Planeri i izvođači puča bili su pripadnici neformalne grupe uglavnom vazduhoplovnih oficira kao i pojedinci iz redova jedinica garde. Centralna ličnost puča bio je vazduhoplovni general Dušan Simović, potonji predsjednik vlade, ali je nepodjeljeno mišljenje da je iza njega stajao general Bora Mirković, a istaknutu ulogu je imao i major Živan Knežević.

Nije potpuno rasvetljeno, ali je opšte prihvaćeno uvjerenje, među straučnjacima, da je presudan podsticaj državnom udaru u tako prelomnom trenutku imao uticaj inostranstva, prije svega Londona, ali po svemu sudeći i Moskve. General Mirković nije ni krio kontakte i susrete sa Maplbekom, ili Kempeblom. S druge strane, potpuno je nesumnjivo da je nezadovoljstvo pristupanjem Trojnim paktu, bilo ogromno, te da je puč, izvjesno, bio i izraz raspoloženja velikog dijela naroda.

General Simović je uz položaj načelnika Glavnog generalštaba, preuzeo i ulogu predsjednika vlade. Slobodan Јovanović, ugledni pravnik, akademik, prvi put je dobio i nekakvu političku funkciju, izuzimajući možda "Srpski kulturni klub".

Izgnani knez Pavle, iako potpuni anglofil, tertiran je od britanske ratne vlade grubo. Prvobitno je bio zatočen duboko u unutrašnjosti Kenije a kasnije mu je dozvoljen boravak u Јužnoj Africi. Srpske opozicione stranke i patriotske grupe, kao i Srpska crkva, oduševljeno su primile vijest o državnom udaru.

Uslijedio je 6. aprila masovni brutalni napad Njemačke, Italije, Bugarske i Mađarske. Јugoslavija je raskomadana a nacistički okupatori formirali su tzv. Nezavisnu državu Hrvatsku, zatim veliku Albaniju, veliku Bugarsku.

Posljednjih godina sudovi u Srbiji rehabilitovali su nekoliko učesnika događaja od 25. i 27. marta 1941. godine. Okružni sudovi u Beogradu, odnosno Nišu, donijeli su rješenja o rehabilitaciji Dragiše Cvetkovića, Slobodana Јovanovića, Živana Kneževića..., a Viši sud rehabilitovao je kneza Pavla.

Njegovi posmrtni ostaci preneti su oktobra 2012. u porodičnu grobnicu Karađorđevića u kripti hrama Svetog Georgija na Oplencu. Zemni ostaci Slobodana Јovanovića sahranjeni su u Aleji zaslušnih građana u Beogradu, decembra 2011. godine.
Maja 2013. godine, i nesrećni kralj Petar II sahranjen je na Oplencu.