Navršile se 33 godine od "krvavog Uskrsa" na Plitvičkim jezerima
Iz "Veritasa" podsjećaju da je u februaru 1991. godine Hrvatska donijela odluke o nevaženju saveznih zakona na njenoj teritoriji i razdruživanju od SFRЈ, a nakon toga i Srpska autonomna oblast /SAO/ Krajina donosi Rezoluciju o razdruživanju od Hrvatske.
Sredinom marta iste godine, ЈNA traži od Predsjedništva SFRЈ da se u državi uvede vanredno stanje, što, usljed protivljenja predstavnika Hrvatske, BiH i Makedonije, ne prolazi.
U kontekstu takvog stanja, krajiški Srbi su 25. marta organizovali miting istine na Plitvicama sa zahtjevom da Nacionalni park "Plitvička jezera" ostane u sastavu SAO Krajine.
Dva dana kasnije, na ulazima u nacionalni park na jarbolima su postavljene srpske i jugoslovenske zastave, a sljedeći dan "martićevci" iz Knina zauzimaju upravne zgrade Nacionalnog parka.
U ranim jutarnjim časovima 31. marta iz Zagreba je prema Plitvicama u nekoliko autobusa, kombija, privatnih vozila i jednom transporteru krenula kolona od oko 400 hrvatskih specijalaca "radi uvođenja ustavnopravnog poretka na području Nacionalnog parka".
U tom momentu u plitvičkim hotelima bilo je oko 400 turista, među kojima i grupa hrvatskih specijalaca, koji su se dan ranije s namjerom da prepadom iznutra, u koordinaciji sa onima izvana, savladaju krajinske teritorijalce i "martićevce", sa oružjem u koferima, pomješali sa turistima.
Srbi su očekivali napad hrvatskih specijalaca pa su ih na prilazima Plitvicama od Slunja sačekali u zasjedi i sa barikadama od porušenih stabala. Puškaranje je započelo ujutro između 6.00 i 7.00 časova.
Brojčano nadmoćniji hrvatski specijalci, uz pomoć onih kamufliranih u goste, uspjeli su da zauzmu hotele i do podneva uspostave kontrolu nad nacionalnim parkom, a dalju eskalaciju sukoba spriječila je ЈNA koja se između suprotstavljenih strana postavila kao tampon zona.
Na hrvatskoj strani poginuo je policajac Јosip Јović /22/ iz Aržana kod Makarske, dok ih je dvadesetak ranjeno.
Na srpskoj strani poginuo je teritorijalac Rajko Vukadinović /32/ iz Korenice, a 17 zarobljenih je krvnički prebijano sve do razmjene 13. avgusta iste godine.
Hrvatska je poginulog Јovića proglasila za prvu žrtvu "domovinskog rata" i svake godine na visokom nivou obilježava godišnjicu njegove pogibije, iako je tadašnji ministar unutrašnjih poslova Јosip Boljkovac više puta javno govorio i u svojoj knjizi "Istina mora izaći van" zapisao da je obdukcija pokazala da je pogođen metkom iz "takozvane pumparice, jurišne američke automatske puške uvezene iz Singapura, kakvih je imala hrvatska policija".
Poslije ove akcije, hrvatska policija je na Plitvicama formirala policijsku stanicu koja se održala do kraja avgusta te godine kada je rasformirana zbog nemogućnosti funkcionisanja usljed kontrole ЈNA, nakon čega kontrolu nad Nacionalnim parkom preuzimaju krajinske vlasti i zadržale su je sve do avgusta 1995. godine.
Plitvički događaj se, prema mnogim izvorima, uzima kao početak rata u Hrvatskoj devedesetih godina prošlog vijeka.
Tog dana pravoslavni vjernici su slavili Cvijeti, a katolici Uskrs, zbog čega su mediji ovaj događaj i nazvali “krvavi Uskrs“.